Krystian Siwek: Wybrane zagadnienia budowy modeli popytu w Wielkiej Brytanii

Streszczenie: Celem artykułu jest omówienie wybranych elementów budowy modeli popytu w Wielkiej Brytanii. Precyzyjne odzwierciedlenie przemieszczeń na obszarze poddanym analizie jest kluczowym punktem tworzenia modelu symulacyjnego i prognoz ruchu. Dzięki zrozumieniu zasad formowania podróży, istnieje możliwość tworzenia wiarygodnych scenariuszy prognostycznych. W artykule przedstawiono podstawowe aspekty trzech wybranych elementów budowy popytu – tworzenie więźby na rok bieżący, jej kalibrację oraz funkcjonalność modelu zmiennego popytu. Omówienie zawiera podstawowe funkcje oraz powiązane z metodami wzory.

Anna Górka: Charakterystyka wybranych programów do mikrosymulacji ruchu drogowego

Streszczenie: W artykule przedstawiono charakterystykę wybranych programów służących do modelowania ruchu na skrzyżowaniach sterowanych sygnalizacją świetlną. W artykule opisano sposoby wprowadzania danych, niezbędne założenia oraz specyfikę pracy z programami Vissim i Synchro na przykładzie jednego z warszawskich skrzyżowań. Dokonano również oceny i porównania możliwych do uzyskania wyników symulacji oraz oceniono ich przydatność praktyczną w ocenie projektowanych rozwiązań.

Rafał Kucharski, Arkadiusz Drabicki, Andrzej Szarata: Modelowanie oporu skrzyżowań w modelach makroskopowych.

Streszczenie: Artykuł prezentuje metodę obliczania oporu relacji skrętnych na skrzyżowaniach dla makroskopowych miejskich modeli ruchu. Pokazano, jak na podstawie dostępnej bazy danych o warszawskiej sieci drogowej można zbudować model sieciowy wraz z określeniem przepustowości i czasów traconych na relacjach skrętnych. Wykorzystano w nim podstawowe formuły inżynierii ruchu (Gaca i in., 2008) pozwalające obliczyć przepustowość (poprzez oszacowanie natężenia nasycenia, udziału efektywnego sygnału zielonego, potoku nadrzędnego) oraz czasy przejazdu (swobodny oraz tracony) dla skrzyżowań sygnalizowanych, niesygnalizowanych i rond. Proponowana metoda jest uogólnieniem dostosowanym do dostępnej bazy danych i potrzeb makroskopowego modelu ruchu dużego obszaru (np. Aglomeracja Warszawska). Nie uwzględnia wszystkich czynników wpływających na przepustowość, jednak pozwala zbudować model sieciowy, w którym, tak jak w rzeczywistości, o czasie przejazdu i powstawaniu kolejek decyduje ograniczona przepustowość skrzyżowań, a nie odcinków. Metoda może być zastosowana w budowie modelu sieciowego dla dużego miasta przy użyciu dostępnej bazy danych bez znacznego zwiększenia czasów obliczeń. Wyniki metody ilustrują przykłady dla wybranych skrzyżowań w Warszawie.

Rafał Kucharski, Tomasz Kulpa, Andrzej Szarata: Model wyboru środka transportu w dojazdach do i z pracy w Warszawie

Streszczenie: Artykuł przedstawia model wyboru środka transportu przez podróżnych. Zaproponowano model wyboru dyskretnego: dwumianowy model logitowy, który określa prawdopodobieństwo wyboru w danej sytuacji jednego z dwóch rozważanych środków transportu (nazywanych dalej opcjami): komunikacji zbiorowej (KZ) i indywidualnej (KI). Sytuację, w której dokonywany jest wybór opisuje odpowiednio zdefiniowana dla każdej z opcji użyteczność obejmująca m.in. dostęp do samochodu, czas przejazdu, liczbę przesiadek, częstotliwość kursowania. W artykule przetestowano kilka postaci modelu i oceniono ich dopasowanie do wyników prawie 7 tysięcy podróży do i z pracy, zbadanych w Warszawskim Badaniu Ruchu 2015 (WBR2015). Parametry modelu szacowano przy użyciu pakietu do kalibracji modeli dyskretnych BIOGEME (Bierlaire, 2003), który szukał postaci gwarantującej największą zgodność modelu z faktycznymi wyborami podróżnych. Zaproponowano formuły o najwyższej zgodności uzyskanej przy użyciu zmiennych dostępnych w modelu i łatwo prognozowalnych. Efektem jest model, który objaśnia kiedy i dlaczego w dojazdach do pracy w Warszawie wybierana jest komunikacja zbiorowa, a kiedy indywidualna.

Arkadiusz Drabicki, Rafał Kucharski, Andrzej Szarata: Zastosowanie ograniczeń przepustowości sieci transportu publicznego w makroskopowym modelu rozkładu ruchu

Streszczenie: Ograniczenia przepustowości sieci transportu zbiorowego są przedmiotem wielu prac badawczych z zakresu modelowania podróży, a jednocześnie były dotąd w niewielkim stopniu wdrożone w modelach symulacyjnych – przykładowo, funkcjonalność ta została zastosowana dopiero w najnowszych wersjach programu PTV VISUM (z ang. public transport capacity constraints). W artykule pokazano zmiany zachodzące w rozkładzie ruchu w przykładowych modelach makroskopowych, w których system komunikacji zbiorowej podlega ograniczeniom przepustowości wynikającym z pojemności pojazdów, a także podjęto próbę oceny wiarygodności otrzymanych wyników i możliwości dalszej kalibracji modelu. Model wyboru ścieżki jest domyślnie wypadkową czasów podróży i częstotliwości kursowania, a dodatkowym istotnym czynnikiem może być także zróżnicowanie pojemności (pasażerskiej) pojazdów transportu zbiorowego – np. w przypadku uwzględnienia w modelach ruchu systemów transportowych o zróżnicowanych możliwościach przewozowych (kolej aglomeracyjna, metro, monorail).