Krzysztof Kołodziejczyk: Wpływ zmian oferty komunikacji autobusowej na dostępność atrakcji turystycznych na ziemi kłodzkiej
Streszczenie: Ziemia kłodzka jest jednym z ważniejszych regionów turystycznych Polski, stąd komunikacja zbiorowa na tym obszarze powinna odpowiadać potrzebom nie tylko lokalnych mieszkańców, ale też turystów. W artykule dokonano oceny wewnętrznej dostępności komunikacyjnej powiatu kłodzkiego, biorąc pod uwagę tylko ofertę połączeń autobusowych. Jest to druga część szerszej analizy (w pierwszej części badano dostępność zewnętrzną ziemi kłodzkiej oraz jej dostępność wewnętrzną, ale tylko w perspektywy kolei). Analizę oparto na porównaniu dawnej i współczesnej siatki połączeń i rozkładów jazdy. Dzięki temu zarysowano historię rozwoju komunikacji autobusowej w pierwszych dziesięcioleciach po II wojnie światowej, a następnie przedstawiono skutki ograniczania liczby połączeń przez przedsiębiorstwa typu PKS, skupiając się jednak na konsekwencjach dla turystów odwiedzających ten region.
Jednocześnie pojawili się na tym terenie przewoźnicy prywatni, dysponujący przeważnie busami. Efektem tych zmian jest bardzo zróżnicowana wewnętrzna dostępność komunikacyjna ziemi kłodzkiej – na pewnych relacjach pojawia się dużo środków komunikacji zbiorowej, podczas gdy inne nie są w ogóle obsługiwane. W związku z tym wiele obszarów interesujących z turystycznego punktu widzenia i atrakcji turystycznych pozostaje niedostępnych dla osób niezmotoryzowanych. Ponadto, istniejące połączenia i rozkłady jazdy nie zachęcają turystów zmotoryzowanych do rezygnacji z samochodu na korzyść komunikacji zbiorowej.
Katarzyna Nosal: Wybrane zagadnienia dotyczące przyjazności infrastruktury transportowej i przestrzeni publicznych dla ruchu pieszego
Streszczenie: Artykuł prezentuje wybrane zagadnienia dotyczące przyjazności infrastruktury transportowej oraz przestrzeni publicznych dla ruchu pieszego. Przedstawiono w nim definicje tej przyjazności oraz główne czynniki warunkujące jej poziom. Dla podkreślenia zasadności realizowania przez władze miast działań usprawniających i uatrakcyjniających przemieszczanie się pieszo zaprezentowano korzyści wynikające z poprawy warunków dla tego rodzaju podróży. Ponadto przytoczono przykłady metod i wskaźników oceny umożlwiających diagnozę stopnia przyjazności dla pieszych, zarówno w skali miasta, wydzielonych obszarów miejskich, jak i w odniesieniu do konkretnych odcinków ulicznych.
Eliza Ciszewska-Kulwińska, Maciej Łada: Metoda oceny bezpieczeństwa na przejściach dla pieszych w pobliżu szkół
Streszczenie: Dużym zagrożeniem dla pieszych jest przekraczanie jezdni. Najczęstszym sposobem próby minimalizacji ryzyka z tym związanego jest stosowanie przejść dla pieszych. Jednak często przejścia nie spełniają warunków, które w pełni gwarantowałyby pieszemu bezpieczeństwo . Dorosły uczestnik ruchu jest w stanie obiektywnie ocenić np. czy jest dostatecznie widoczny na przejściu, czy samochód zbliżający się do niego będzie w stanie zahamować. Nie jest to już takie oczywiste w przypadku dzieci, które przecież także, często same, uczestniczą w ruchu drogowym. Dlatego szczególnie ważna jest analiza bezpieczeństwa przejść dla pieszych w pobliżu szkół. Celem artykułu jest przedstawienie metody analizy bezpieczeństwa na przejściach dla pieszych ze znakiem T-27, czyli tzw. "Agatką", który jest montowany na przejściach w pobliżu szkół. Jako poligon badawczy wykorzystano istniejące przejścia dla pieszych na drogach wojewódzkich znajdujących się w województwie pomorskim. W artykule przedstawiono proces budowy bazy danych, wyboru kryteriów oceny oraz dokonano oceny kilku przykładowych przejść dla pieszych.
Andrzej Krych: Ślady aktywności inżynierskiej Mateusza Butrymowicza. Część 1 – Kanał telechański na tle epoki rozbiorowej
Streszczenie: Początek drugiej połowy XVIII wyznaczył stuletni okres dominacji budownictwa kanałowego w rozwoju transportu, znacznie przyczyniając się do przemysłowej rewolucji i współczesnego kształtu świata zachodniego. W kulturze materialnej wyznaczył też początek nowożytnej inżynierii cywilnej. Wielu budowniczych kanałów podjęło dalsze wyzwania inicjując w kolejnym stuleciu etap dominacji transportu kolejowego. W tych samych latach kiedy Francis Egerton, Trzeci Książę Bridgewater z Jamesem Brindleyem zbudowali kanał do Manchester rozpętując w Anglii manię kanałową (1761) i kiedy zegarmistrz Francois Zacharia samotnie uporał się z problemami koncesji rozpoczynając pracę przy francuskim kanale „dwóch mórz” (1763), Wielki Książę Litewski, wojewoda wileński Michał Kazimierz Ogiński w 1765 roku podjął się patronatu nad budową 50-kilometrowego kanału telechańskiego (dzisiaj Ogińskiego, Aginskiego) na Polesiu. Roli Wielkiego Brindleya w tym przypadku podjął się oficjalista Księcia, Mateusz Butrymowicz. Do 1788 budował na poleskich bagnach groble i drogi, a na bagnistych terenach zalewowych stworzył folwark o oryginalnej strukturze agrarnej i logistycznej. Odznaczył się ożywioną aktywnością parlamentarną na rzecz reform gospodarczych, finansów oraz budowy infrastruktury transportowej. Okres kolejnych wojen i upadku Rzeczypospolitej Obojga Narodów na przełomie wieków doprowadziły do zniszczenia materialnych śladów jego działalności. W artykule przedstawia się rezultat studiów oraz hipotezy dotyczące ich kształtu, lokalizacji oraz metod i technologii budowy.
