Katarzyna Goch, Jacek Malasek: EuroVelo. Sieć europejskich dróg rowerowych na terenie Polski

Streszczenie: W przeciągu ostatnich lat zaobserwowano wzrost popularności roweru jako środka transportu. Co najbardziej istotne, trend ten można zaobserwować nie tylko w małych miejscowościach, ale również w miastach i większych aglomeracjach. Rower zaczął być wykorzystywany jako środek transportu w trakcie codziennych podróży (do pracy, do szkoły, po zakupy). Ponadto  wykorzystywanie roweru wpisało się w panującą modę na ekologiczny tryb życia. Rower to najbardziej przyjazny środowisku środek transportu, a jazda rowerem jest znakomitym sposobem rekreacji. Nie tylko młodzież, ale i osoby starsze wykorzystują rower w czasie spędzania wolnego czasu w trakcie wycieczek po terenach zamiejskich.

Centralna oraz lokalna administracja powinna wyjść naprzeciw oczekiwaniom i potrzebom związanym ze wzrostem ruchu rowerowego. Koordynatorzy Krajowi EuroVelo w Polsce zostali powołani  11 października 2011 roku przez Radę EuroVelo. Na terenie Polski wytyczona jest sieć szlaków rowerowych o łącznej długości około 2000 kilometrów. Rozbudowa krajowej sieci tras rowerowych powinna nastąpić jak najszybciej, w celu zwiększenia turystycznej atrakcyjności Polski oraz podwyższenia udziału rowerów w podziale zadań przewozowych, co jest jednym z głównych celów polityki rozwoju zrównoważonego transportu. W poniższym artykule została opisana europejska sieć tras rowerowych EuroVelo, podstawowe wymagania dla dróg rowerowych oraz zamieszczono zdjęcia pokazujące przykłady optymalnych rozwiązań przyjaznej infrastruktury rowerowej. W tekście wykorzystano efekty udziału autorów artykułu w realizacji europejskiego projektu badawczego Step-by-Step i współpracy w ramach Grupy Roboczej JTRC „Cycling Safety Working Group”.

Wit Hubert, Łukasz Kowalski – Badanie sondażowe jako element uspołeczniania miejskiej polityki rowerowej

Streszczenie: Celem artykułu jest prezentacja i analiza wyników badań sondażowych, które zostały przeprowadzone w pierwszym kwartale 2013 roku w Krakowie. Na podstawie analizy danych sondażowych (próba 1600 respondentów) wyodrębniono 3 podstawowe typy rowerzystów: całoroczni-lokomocja, sezonowi-lokomocja oraz sezonowi-rekreacja. Ankietowani deklarowali chęć częstszego niż dotychczas wykorzystania roweru oraz większej niezależności od innych środków transportu, w tym własnego samochodu. Według nich do większej liczby podróży skłoniłaby ich większa liczba i długość dróg rowerowych, ich modernizacja i poprawa spójności sieci. Aktualna infrastruktura oceniana była zwykle negatywnie. Jeśli chodzi o zachowania przestrzenne, to dla 90% badanych Śródmieście było punktem docelowym – co świadczy o silnej pozycji centrum miasta. Dziennie pokonywali oni średnio prawie 15 kilometrów. Generalnie wraz ze wzrostem odległości od celu spadała liczba rowerzystów, przy czym najchętniej podróżowano na dystans 8-12 kilometrów. Ten opór odległości wpływał na trasy pokonywane przez rowerzystów – wybierali oni zwykle najkrótszą drogę do celu. Dodatkowo przeanalizowano dokładne trasy części rowerzystów – co pozwoliło jeszcze lepiej opisać ich zachowania przestrzenne. Autorzy zaproponowali ponadto możliwości ich wykorzystania oraz dalszy kierunek badań. Zaprezentowane wyniki mogą służyć do tworzenia polityk i kampanii promujących ruch rowerowy oraz wskazania kierunków kontynuacji badań naukowych.

Tomasz Napierała, Maciej Adamiak, Szymon Wiśniewski – Regionalna sieć transportowa determinantą lokalizacji centrów logistycznych w województwie łódzkim

Streszczenie: Artykuł określa wpływ lokalizacji i znaczenia węzłów transportowych, przebiegu sieci drogowej na rozmieszczenie centrów logistycznych. Analiza oparta była o dane dotyczące istniejącej i aktualnie rozwijanej sieci drogowej o znaczeniu regionalnym, krajowym i międzynarodowym. Dzięki zrealizowanym badaniom możliwym było wskazanie, w jakim zakresie rzeczywiście uwzględniono wagę węzłów sieci transportowej oraz międzynarodową i lokalną politykę transportową w dotychczasowych decyzjach lokalizacyjnych. Pod względem metodycznym udało się wskazać lokalizacje optymalne. Przede wszystkim udało się jednak ocenić podjęte dotąd decyzje lokalizacyjne, w tym wskazać znaczenie różnych determinant owych decyzji. Na podstawie uzyskanych wyników autorzy sformułowali uniwersalne rekomendacje dotyczące rozwoju regionalnej sieci transportowej. Realizacja tematu wynikała z badań podjętych przez autorów na zlecenie Urzędu Miasta Łodzi. Badania dotyczyły charakterystyki i kierunków rozwoju intermodalnych centrów logistycznych w kontekście funkcjonowania Transeuropejskich Sieci Transportowych (TEN-T) w województwie łódzkim, a w szczególności w Łódzkim Obszarze Metropolitalnym.

Adam Orłowski, Tomasz Tupalski – Most drogowy przez Wisłę w Toruniu – inwestycja na miarę XXI wieku

Streszczenie: Artykuł przedstawia problemy budowy nowego mostu drogowego wraz z drogami dojazdowymi w Toruniu. Jest to jedna z największych obecnie prowadzonych tego typu inwestycji w Polsce współfinansowanych przez Unię Europejską ze środków Funduszu Spójności.  W skład przedsięwzięcia, poza mostem przez Wisłę, wchodzi także kilka innych obiektów inżynierskich, takich jak tunele, estakady, wiadukt nad linią kolejową, przejście podziemne, mury oporowe realizowane jest od listopada 2010 roku. Początek inwestycji zlokalizowany jest na placu Daszyńskiego, skrzyżowaniu istniejących dróg krajowych (DK) nr 15 i 80. W miejscu istniejącego skrzyżowania powstaje  trzypoziomowy węzeł drogowy: skrzyżowanie w kształcie ronda na poziomie terenu,  tunel pod placem w ciągu ulicy Wschodniej i  estakada łącząca ulicę Żółkiewskiego z Szosą Lubicką  w kierunku osiedla Rubinkowo. Zmianom podlega również linia tramwajowa łącząca centrum miasta z toruńskimi osiedlami. Sam most to ponad 18 tysięcy ton konstrukcji stalowej, 65 tysięcy metrów sześciennych betonu konstrukcyjnego, 11 km przebudowanych i wybudowanych dróg, 2 olbrzymie przęsła łukowe po 270 m długości i 50 m wysokości każde, unikatowa technologia montażu oraz zastosowane najnowocześniejsze rozwiązania techniczne. Najdłuższe w Polsce przęsła łukowe mostu doskonale wkomponują się w jedną z najpiękniejszych panoram rzecznych, a całe przedsięwzięcie nie będzie miało negatywnego wpływu dla obszaru chronionego NATURA 2000.

Zofia Bryniarska – Komunikacja nocna w Krakowie w latach 2007 – 2013

Streszczenie: W dużych miastach – ośrodkach gospodarczych, akademickich,  chętnie odwiedzanych przez turystów, okres aktywności mieszkańców wydłuża się do późnych godzin nocnych. Komunikacja nocna publicznego transportu zbiorowego pozwala na swobodne i bezpieczne przemieszczanie bez konieczności wykorzystywania własnych samochodów lub przejazdów taksówkami. Zwiększa się tym samym możliwość dojazdu do pracy lub spędzania czasu wolnego korzystając z imprez kulturalnych, sportowych lub rekreacyjnych czy kontaktów rodzinnych lub towarzyskich. W Krakowie komunikacja nocna ma długą tradycję. W ostatnich latach przeprowadzane są cykliczne obserwacje liczby pasażerów korzystających z publicznego transportu zbiorowego w porze nocnej i na ich podstawie oraz obserwacji rozwiązań stosowanych w innych miastach podejmuje się kroki w kierunku lepszego dostosowania do potrzeb i spełniania oczekiwań pasażerów.  W artykule przedstawiono zmiany w organizacji linii nocnych i układzie ich tras wprowadzane w 2008 roku i kontynuowane w 2012 oraz ich wpływ na wyniki przewozów, czyli  wykonanej pracy przewozowej w liczbie przewożonych pasażerów i wielkości pracy eksploatacyjnej. Na podstawie obserwacji zapełnienia pojazdów przeprowadzonych w latach 2007, 2008 i 2013 porównane zostaną również rozkład wielkości popytu na przewozy w kolejnych godzinach nocy i podstawowe wskaźniki charakteryzujące pracę przewozową jak średnia prędkość komunikacyjna, średnia odległość przejazdu pasażerów oraz wykorzystanie pojemności pojazdów oraz udział wpływów z biletów w kosztach przewozów ponoszonych przez organizatora publicznego transportu zbiorowego. Pokazana zostanie również wielkość i rozkład w kolejnych godzinach wymiany pasażerów na przystanku Dworzec Główny, na którym zaplanowano i zorganizowano warunki do dogodnego przesiadania się pasażerów pomiędzy liniami nocnymi.

Bartłomiej Derda,  Aleksandra Pawlak-Burakowska – Koncepcja AIRPORT CITY jako czynnik rozwoju regionalnego

Streszczenie. W artykule przedstawiono koncepcję rozwoju portów lotniczych i ich okolic zwaną Airport City. Rozwój infrastruktury lotniskowej oraz okolic lotnisk jest w obecnych czasach światowym trendem, jako konsekwencja stale rosnącego ruchu lotniczego na świecie. W Polsce również trend rozbudowy rejonów lotnisk zgodnie z koncepcją Airport City jest zauważalny. W artykule opisano przyczyny, które warunkują rozwój portów lotniczych. Omówione zostały funkcjonujące na świecie przykłady: Portu Lotniczego w Hong Kongu określanego mianem Aerotropolis, a także mniejszego obiektu – europejskiego Portu Lotniczego we Frankfurcie nazywanego Airport City. Autorzy podjęli również dyskusję o szansach i zagrożeniach rozwoju takiego trendu w Polsce. Omówione zostały plany i działania podjęte w celu stworzenia Airport City w sąsiedztwie Lotniska Chopina w Warszawie, Międzynarodowego Portu Lotniczego Kraków-Balice oraz Lotniska im. Lecha Wałęsy w Gdańsku. Analiza zagranicznych, jak i polskich przykładów portów lotniczych tworzących kompleksy Airport City lub aspirujących do nich wykazała, iż zjawisko to jest pod każdym względem korzystne. Z punktu widzenia portu lotniczego, lokalizacja obiektów biurowych, magazynowych, handlowych i hotelowych przyczynia się do większej liczby pasażerów, a co za tym idzie do rozbudowy portu. Z punktu widzenia przedsiębiorców, lokalizacja swoich siedzib w bliskim sąsiedztwie portu lotniczego ułatwia kontakty biznesowe z kontrahentami z zagranicy, jest korzystna cenowo, a także umożliwia dostęp do szeroko rozwiniętej infrastruktury transportowej, w tym kolejowej, drogowej, a w niektórych przypadkach również morskiej.